Nadczynność tarczycy, choroba endokrynologiczna charakteryzująca się nadmiernym wydzielaniem hormonów tarczycy, może manifestować się poprzez różne objawy. Niektóre z nich to: spadek masy ciała, permanentne uczucie gorąca i słabość. W jaki sposób ten stan wynika z nadmiernej produkcji hormonów przez gruczoł tarczowy? Jak wygląda proces leczenia tego schorzenia i do kogo powinno się zgłosić osoby z tym problemem?
Nadczynność tarczycy to schorzenie, które pojawia się, gdy gruczoł tarczowy wytwarza większą ilość hormonów niż potrzebuje organizm. Może to nastąpić z powodu wzmożonej produkcji hormonów przez samą tarczycę lub zbyt dużej podaży hormonów od zewnątrz (np. w przypadku przedawkowania tabletek zawierających syntetyczne hormony tarczycy).
Hormony wydzielane przez tarczycę mają wpływ na funkcjonowanie wszystkich układów w organizmie. Regulują one prawidłowy metabolizm białek, węglowodanów i tłuszczów oraz odpowiadają za utrzymanie równowagi wodno-elektrolitowej. Z tego wynika, że jakiekolwiek zakłócenia w poziomach hormonów tarczycy mogą objawiać się symptomami występującymi w różnych układach organizmu.
Do przyczyn nadczynności tarczycy możemy zaliczyć między innymi: autoimmunologiczne choroby tarczycy (choroba Gravesa-Basedowa i choroba Hashimoto), guzy i nowotwory gruczołu tarczowego, choroby przysadki mózgowej powodujące wydzielanie nadmiernej ilości hormonu TSH, przyjmowanie niektórych leków (np. amiodaronu, węglanu litu, związków jodu), zapalenia tarczycy czy przyjmowanie zbyt dużej dawki syntetycznych hormonów tarczycy. Czasem przyczyną nadczynności tarczycy może być również mutacja genetyczna receptora dla tyreotropiny (TSHR).
Warto dodać, że u dzieci najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy jest choroba Gravesa-Basedowa, natomiast u kobiet w ciąży nadczynność może być spowodowana przez wysokie stężenie gonadotropiny łożyskowej (hCG). Około 10% kobiet po porodzie może doświadczyć poporodowego zapalenia tarczycy, które rozpoczyna się od fazy nadczynności tarczycy.